Sztuka i kultura: stolica księstwa Este czeka na was, by przeżyć
raz jeszcze świetność czasów księstwa, którego Modena była stolicą.
Pałac książęcy w Modenie wybudowany w 1634 roku na podstawie projektu rzymskiego architekta Bartolomeo Avanzini, przez ponad dwa wieki gościł dwór Este. Dziś w budynku mieści się Akademia wojskowa. Elegancka fasada ozdobiona jest trzema rzędami okien ukoronowanych balustradą i rzeźbami. Część centralna i części boczne są podniesione. Dziedziniec honorowy z elegancką dwupiętrową loggią jest uznawany za arcydzieło sztuki barokowej. Stąd wchodzi się na majestatyczne honorowe schody, ozdobione rzymskimi posągami, prowadzące do licznych sal rezydencji rodu Este, Apartamentu Książęcego, Apartamentu prywatnego ( siedziby muzeum historycznego Akademii wojskowej, zawierającej broń, pamiątki, wspomnienia, flagi, mundury, tambury, etc), Apartamentu państwowego – gdzie można podziwiać portrety książąt rodu Este i freski. Najbardziej spektakularymi salami są Salon Honorowy i osiemnastowieczna Złota sala, w której, jak się uważa, Książę Francesco IV Este podpisał wyrok śmierci na Ciro Minotti, protagonistę walk powstańczych w 1831 roku. Warte wspomnienia są również Sala Tronowa i Sala Della Stringa.
Bibloteka Este przechowuje księgi, inkunabuły, liczne kody i
manuskrypty ozdobne z okresu od XIV do XVI wieku. Najbardziej cennym egzemplarzem jest Biblia
Borso z Estów, arcydzieło ferraryjskiej miniatury ( XV wiek )
W Galerii Este można podziwiać kolekcje, które są odzwierciedleniem zainteresowań Estów sztuką, rzeźbą, archeologią i sztukami mniejszymi. Do cennych obiektów należą: marmurowe popiersie Francesco I Este autorstwa Berniniego, portret Francesco I Velasqueza, Święty Antoni padewski Cosme’ Tura, Madonna z dzieciątkiem Correggio, tryptyk El Greco, krucyfiks Guido Renzi.
Muzea miejskie które dzielą się na muzeum archeologiczne i muzeum etnologiczne, przechowują najstarsze ślady obecności człowieka na terytorium Modeny; eksponaty z epoki neolitu, z epoki miedzi, brązu, z wczesnej epoki żelaza, świadectwa dominacji Etrusków, Celtów, Gallów i Modeny rzymskiej. Zbiory etnologiczne to materiały, ozdoby, broń, ceramika z nowej Gwinei, Peru, z Ameryki południowej, z Afryki i z Azji. W muzeum Sztuki przechowywane są obrazy, ceramika, instrumenty muzyczne, przyrządy naukowe, broń i materiały które dokumentują zmianę średniowoecznego miasta w miasto nowoczesne.
Na parterze znajduje się lapidarium Estów – kolekcja muzealna sarkofagów, nagrobków, płyt kamiennych z epitafiami, od czasów rzymskich do renesansu, i muzeum lapidarium rzymskiego z pomnikami pogrzebowymi ze starożytnej Mutiny, założonej w 183 roku p.n.e.
W Parku Archeologicznym Novi Ark można spacerować starożytną rzymską drogą, odkrytą podczas prac przy budowie parkingu. Kilka kilometrów od miasta znajduje się Park Archeologiczny i muzeum pod gołym niebem “Terramara di Montale”, które proponuje rekonstrukcję typowej osady terramaryjskiej z epoki brązu.
Pałac książęcy w Sassuolo – jego korzenie sięgają prawdopodobnie początku roku XII wieku, kiedy zaczęto budować pałac na zlecenie Matyldy z Canosy. W 1458 roku markiz Borso Este przy ogradzaniu zamku, kazał zbudować Pietro z Ronchegallo pałac, który miał służyć za letnią rezydencję.
Architekt Bartolomeo Avanzini dokonał w 1650 roku wielkich prac
przebudowczych zamku, zmieniając go w książęcy pałac, letnią rezydencję dla
księcia Francesco I Este. Po śmierci Avanzini nadzór nad pracami przejmuje
Antonio Loraghi, jego uczeń i nadworny architekt. Za pałacem stworzono ogród z pomnikami,
stawami, basenami, i parkiem wodnym, wszystko projektu Avanziniego, pozostawiono także rozległy teren parku na
polowanie, który przecinała zadrzewiona aleja, długa na 4 kilometry, która
prowadziła do “Belwederu” – domku myśliwskiego Świetego Michała.
Prospekt pałacu przywołuje wiele elementow kostrukcyjnych pałacu książęcego
w Modenie. Fasada podkreśla apoteozę domu Este: pięć wielkich scen, symbole
dynastii, koronują budynek, cetralny fryz zawiera herb rodowy, w bocznych niszach królują dwa orły. Po obu
stronach drzwi zanjdują się posągi Neptuna i Galatei autorstwa Ercole
Raggi. Wnętrza są bogato zdobione
dziełami Angelo Michele Colonna, Giovanni Buolanger i Pietro Galluzzi ( XVII
wiek). Wielkim zainteresowaniem cieszy się dziedziniec honorowy budynku,
udekorowany przez dekoracje malarskie i tzw. Sztuczną architekturę ( dekoracje
imitujące konstrukcje z wyraźną perspektywą, sprawiające wrażenie trójwymiarowości)
– wykonane przez Agostino Mitelli i Angelo Colonna.
Pobliski koścół Świętego Franciszka został wybudowany przez Bartolomeo
Avanzini w 1653 roku z woli Francesco I Este, jako kaplica książęca i połączony
z pałacem za pomocą podwieszanego przejścia. Wewnątrz można podziwiać freski
Boulanger i jego wspótwórców: Agostino Mitelli,
Angelo Colonna, Giovanni Monti i Baldasarre Bianchi. W kościele jest
przechowywany krucyfiks , który według przekazu został podarowany Maco Pio
przez turecką dziewczynkę w trakcie wypraw krzyżowych.
