Spacer po pięknych
dolinach Piacenzy: w dolinie Tidone między wzgórzami a winnicami, w dolinie
Trebbia wśród zakrętów rzeki, której
sława wyszła poza granice, w dolinie Arda, miedzy wypiętrzonymi pagórkami,
klifami i wąwozami oraz w dolinie Nure – z bujną roślinnością i obfitą w trasy
historyczne niegdyś przemierzane przez muły, które przenosiły olej.
Ta dolina zajmuje część
wschodnią terenów województwa, graniczy z województwem piaczentyńskim i oprócz
rzeki Arda zawiera też rzeki Ongina, Chero i Chiavenna. Rozciąga się od rzeki
Pad aż po Apeniny, oferując bajeczne krajobrazy rzek, wzgórz winnych, parków
naturalnych z wypiętrzonymi formacjami skalnymi, wykopalisk z czasów rzymskich,
średniowiecznych wiosek i zamków oraz klasztorów aż po renesansowe miasta.
Wschodnia część doliny,
którą przecina via Emilia, była kiedyś trasą średniowiecznych pielgrzymów,
która dochodziła do rzymskiej drogi konsularnej
-prowadzącej do mety wielu pielgrzymek.
Górna część oferuje drogi
między wzgórzami i wąwozami skalnymi, które są dowodem na to, że morze
docierało do stoków Apeninów i pływaly tu ryby i wieloryby, których resztki
pozostały w niebiesko – szarych glinach całego obszaru.
Twierdza rodziny Visconti w Castell’Arquato.: powstała z woli Luchino Visconti między 1342 a 1349 rokiem. W 1466 roku przechodzi w posiadanie rodziny Scotti, później staje się własnością Filippo Visconti. W 1466 roku staje się częścią dziedzictwa Sforzów i pozostaje ich własnością do roku 1707, w którym to zotaje włączona do księstwa Parmy i Piacenzy.
Twierdza i miasteczko Vigoleno : twierdza jest imponującym przykładem budowli obronnej, typowej dla logiki konstrukcyjnej średniowiecza. Imponujące ściany obronne, mury, po których części prowadzi trasa panoramiczna dochodząca do wieży z czterema piętrami obserwacyjnymi. Na dziedzińcu można podziwiać XV wieczną fontannę i kościół Świętego Jerzego z czasów rzymskich.
Zamek w Gropparello : zamek w Gropparello zatopiony jest w zielonej dolinie Vezzeno, u szczytu strumienia, na wzgórzu. Wybudowany na nieregularnym planie, jest wspaniałym przykładem sztuki budowli fortyfikacyjnej.
Zamek w San Pietro in
Cerro: wznosi się na terytorium na granicy z województwami Parmy i
Cremony. Kompleks zamkowy, wybudowany na
ruinach starożytnej konstrukcji, został ufundowany w 1460 roku przez Bartolomeo
Barattieri, doradcy prawnego i ambasadora z Piacenzy, na dworze papieża
Juliusza II z Rovere.
Zamek w Padernie –
elegancki kopleks fortyfikacyjny, zbudowany na planie krzyża greckiego, z dużym
rolniczym dziedzińcem, na którym zachował się kościół Świętej Marii. Surowy
wygląd, solidne mury obronne i fosa zapełniona wodą przenoszą zwiedzających w
czasie wstecz o kilka wieków.
Zwiedzać dolinę Nure to
znaczy zanurzyć się w bogactwo nie skażonej niczym natury. Tu odkryć można
szlaki, które kiedyś przemierzały muły kupców z Genui przenosząc olej, i
tych z Piacenzy przenosząc ziarno;
podziwiać rojące się zamki, twierdze, domy z kamieni i młyny wodne
w górskich miasteczkach wciąż pełnych życia.
W części bliżej Apeninów
można się zatracić wśród szczytów przecinanych ostrymi skałami, na łąkach i w
lasach pełnych grzybów i kasztanów. Tu
też można zobaczyć polodowcowe jeziora, jedyne w swoim rodzaju, jeśli chodzi o
piękno i bogactwo flory i fauny.
Szeroka dolina,
rozciągająca się przez 110 km wzdłuż rzeki Trebbia miała od zawsze
fundamentalne znaczenie jako dostęp do regionu Ligurii. Podczas gdy część niższa doliny jest
tradycyjnie wykorzystywana do produkcji wina, część wysoka doliny, na granicy z
Ligurią zachwyca widokami rzadkiej piękności. W tej części, gdzie w wodach rzek
można jeszcze pływać, uprawia się sporty na świeżym powietrzu; od wycieczek i
wspinaczek, po kajakarstwo i wędkarstwo.
Zamek w Rivalta – Zamek w Rivalta jest cytowany w dokumentach już począwszy od 1048 roku, w XV wieku staje się własnością rodu Landi, w której posiadaniu jest do dziś – obecnym właścicielem jest hrabia Zanardi Landi. W zamku zwidzić można dziedziniec, salę honorową, jadalnię, kuchnię, piwnice winne, więzienia, sypialnie, wieżę, sale z bronią poświęconą bitwie pod Lepanto, galerię, salę bilardową, muzeum mundurów wojskowych, muzeum sztuki sakralnej.
Zamek w Agazzano: Kompleks zamkowy w Agazzano składa się z dwóch budynków i przestrzennego parku, ktory jak taras rozciąga się ponad doliną Luretta. Zamek jest udaną syntezą pomiędzy średniowieczną architekturą obronną i elegancją renesansowej rezydencji. W 1700 roku zamek stał się letnią rezydencją, zwiedzając go można podziwiać przepiękne mozaiki i drogocenne meble.
To najbardziej wysunięta
dolina w regionie Piacency, oddziela region Emilia od regionu Lombardia,
przecina ją rzeka Tidone – od której dolina bierze swą nazwę. Ze względu na
swoje strategiczne położenie, łączące dolinę Padu z Lombardią od wieków było to
miejsce uczęszczane, o czym świadczą historyczne artefakty z czasów rzymskich,
od licznych zamków, po pozostałości “strada Romea” – jednej z najstarszych
dróg.
Dolina, szeroka i nasłoneczniona, ze swoimi łąkami , wzgórzami na których uprawiane jest wino i owoce i lasami jest idealnym miejscem dla szukających relaksu i spokoju oraz kontaktu z naturą.
Zamek Malaspina Rodu
Verme w Bobbio: w 1360 roku Galeazzo Viscondi ofiarowuje zamek Malaspina Verme
swojej synowej, Izabeli z Francji, żonie syna Gian Galeazzo, który dopiero w
1460 roku staje się własnością rodu del Verme. Obecny wygląd zamku zdaje się
być rezultatem woli jednego z potomków rodziny del Verme – Pietro – który
przeprowadził serię prac w połowie XV wieku.
Twierdza Olgisio: powstała w okolicach 1000 roku, w 1378 roku trafia w posiadanie Jacopo del Verme, ofiarowana mu jako zwycięzcy bitwy Aleksandrii z Florencją przez Gian Galeazzo Visconti.
Zamek Sarmacki: swoje pochodzenie wydaje się zawdzięczać podbojowi najeźdźców z Sarmacji, przybyłych do Włoch z Longobardami w połowie XV wieku. Pierwotnie wszyskie bramy zamku miały podnoszone mosty, znak, że zamek był otoczony fosą. Udokumentowano istnienie twierdzy w 1216 roku, kiedy to zebrały się tam oddziały wojska z Piacenzy i Mediolanu, czekając, by wypowiedzić wojnę wrogom z Pawii.
Zamek Sarmacki, wraz z
zamkami Świętego Jana i Borgonovo, stanowiły najważniejsze twierdze ugrupowania
politycznego Guelfi z Piacenzy służące do obrony doliny Tidone przed wrogim
ugrupowaniem Ghibellini z Pavii.
